1796'da Thomas Jefferson'ın elinde kimliğini belirleyemediği bir kutu kemik geçti. Uzun, keskin pençeler ona aslandı andırsa da kol kemikleri daha büyük bir hayvan olduğunu gösteriyordu, yaklaşık 3 metre uzunluğunda. Bunun Kuzey Amerika'da henüz keşfedilmemiş bir aslan türü olabileceğini düşündü. Jefferson, Lewis ve Clark adındaki araştırmacılara, bu gizemli yırtıcı için gözlerini açık tutmalarını söyledi. Fakat Jefferson'un kutusundaki kemikler bir aslana ait değildi. Bunlar nesli tükenmiş bir dev tembel hayvana aitti. Tarih öncesi yer tembel hayvanları ilk kez yaklaşık 35 milyon yıl önce görülmeye başlandı. Onlarca tür,mastodonlar ve dev armadillolar gibi diğer eski türlerle birlikte; Kuzey, Orta ve Güney Amerika'da yaşadılar. Megalonychid gibi bazı yer tembel hayvanları kedigiller boyutunda olmalarına rağmen oldukça ağırlardı. Jefferson'un bulduğu kemikler bir Megalonyx'e aitti. Yaklaşık 1 ton ağırlığa sahipti ve bu bir başka tür olan Megatherium ile karşılaştırıldığında küçük bile kalıyordu. Zira Megatheriumlar 6 metrik tona ulaşabiliyorlardı, bu da bir file tekabül ediyor. Ormanlar ve geniş çayırları yavaşça dolanıyorlardı. Güçlü kollarını ve keskin pençelerini kullanarak bitkilerin köklerini kazıyor, ağaçlara tırmanıyor; otları, yaprakları ve tarih öncesi avokadoları yiyorlardı. Aslına bakarsak eğer dev tembel hayvanlar olmasaydı bugün sahip olduğumuz avokadolara sahip olamayabilirdik. Çünkü daha küçük hayvanlar avokadonun büyük çekirdeğini yutamazdı. Fakat tembel hayvanlar yapabiliyordu ve bu sayede avokado ağaçları daha geniş ve uzak alanlara yayıldı. Yer tembel hayvanları milyonlarca yıl boyunca sağlıklı olarak yaşamlarını sürdürdüler fakat yaklaşık 10 bin yıl önce, Batı Yarımküre'nin diğer dev memelileri gibi, gözden kaybolmaya başladılar. Bilim insanları bunun yaklaşmakta olan bir buz devri, başka türlerle rekabet, belki de insanlarla olan rekabetten kaynaklandığını düşünüyorlar. Bazı küçük tembel hayvanlar hayatta kaldı ve ağaç tepelerine taşındılar. Bugün Orta ve Güney Amerika'daki yağmur ormanlarında yaşayan 6 farklı tür tembel hayvan mevcut. Ağaçlarda asılı olarak yaşamaları, yırtıcılardan korunmak için oldukça iyi bir yol. Ayrıca dallarda bolca yenilebilecek yaprak da var. Fakat bu beslenme biçiminin bazı olumsuz yönleri var. Hayvanlar enerjiyi yedikleri yemeklerden elde ederler ve elde ettikleri bu enerjiyi etrafta gezinmek, vücut sıcaklıklarını ayarlamak, organlarını çalışır halde tutmak ve diğer yaşamsal aktivitelerini gerçekleştirmek için kullanırlar. Fakat yapraklar çok fazla enerji içermezler ayrıca sindirimleri de zordur. Çoğu otçul hayvan lif diyetlerine ek olarak daha yüksek enerji kaynakları olan meyve ve tohumları tüketirler. Fakat tembel hayvanlar özellikle üç parmaklı olanları, neredeyse tamamen besin ihtiyaçlarını yapraklardan karşılarlar. Bu zor diyetle başa çıkabilmek için özellikle ayarlanmış bazı stratejiler geliştirdiler. İlk olarak elde ettikleri besinlerden maksimum seviyede enerji elde ediyorlar. Tembel hayvanların çok odalı mideleri vardır ve mideleri vücutlarının üçte birini kaplar. Türden türe değişmekle birlikte, yemeğin sindirilme işlemi için beş,yedi gün veya haftalar harcayabilirler. Yapbozun diğer parçası ise kullanabildikleri kadar az enerji kullanmaya çalışırlar. Tembel hayvanların bunu yapmasının bir yolu tabiki çok fazla hareket etmemekle mümkün. Zamanlarının çoğunu yiyerek,dinlenerek veya uyuyarak geçiriyorlar. Bulundukları bölgeleri sadece haftada bir kere duş almak için terkediyorlar ve hareket ettiklerinde ise çok yavaş davranıyorlar. Ortalama bir mahallede karşı karşıya geçmeleri yaklaşık 5 dakika sürüyor. Hayata böyle acelesiz bir şekilde yaklaşmaları kaslarına da pek fazla ihtiyaç duymadıklarını gösteriyor. Kendi boyutlarındaki memelilere göre %30 daha az kas kütlesine sahip olmaları da bunu doğruluyor. Ayrıca tembel hayvanlar kendilerini sıcak tutmak için de daha az enerji kullanıyorlar çünkü vücut sıcaklıkları 5 derece dolaylarında değişkenlik gösteriyor. Bu değişkenlik soğuk kanlı bir sürüngenden az fakat memeli birçok hayvandan fazla. Bu fiziksel ve davranışsal adaptasyonlar, tembel hayvanların enerji harcamalarını veya metabolizmalarını minimum seviyeye indiriyor. Üç parmaklı tembel hayvanlar, memeliler içerisinde en yavaş metabolizmaya sahip olan hayvanlardır. İkinci sırada, dev panda ve üçüncü sırada ise iki parmaklı tembel hayvanlar yer alır. Yavaş hareket etmeleri onların kendi habitatlarında büyümelerine olanak sağlar ve hatta tembel hayvanların kendileri, algler dahil olmak üzere diğer organizmalar için harika bir habitat ortamı sunar. Bu sayede fazladan kamuflaj sağlayabilir hatta onları atıştırmalık olarak kullanabilirler. Tembel hayvanlar artık dev olmayabilirler fakat bu onları daha az kayda değer kılmıyor.Kaynak ve İleri Okuma : https://www.youtube.com/watch?v=-64U7WoBrqM
https://www.vectorstock.com/royalty-free-vector/cartoon-sloths-cute-sloth-hanging-on-branch-in-vector-21682511
